搜索
锦城春色移根,丽姿迥压江南地。琼酥拂脸,彩云满袖,群芳羞避。双燕来时,暮寒庭院,雨藏烟闭。正□□未足,宫妆尚怯,还轻洒胭脂泪。长是欢游花底。怕东风、陡成怨吹。高烧银烛,梁州催按,歌声渐起。绿态多慵,红情不语,动摇人意。算吴宫独步,昭阳第一,可依稀比。
猜你喜欢
世间无此娉婷,玉环未破东风睡。将开半敛,似红还白,余花怎比。偏占年华,禁烟才过,夹衣初试。叹黄州一梦,燕宫绝笔,无人解、看花意。犹记花阴同醉。小阑干、月高人起。千枝媚色,一庭芳景,清寒似水。银烛延娇,绿房留艳,夜深花底。怕明朝、小雨濛濛,便化作燕支泪。
书法淳古,遡晋而上。
于上品中,则有皇象。
汉歌大风,思士之壮。
帝临此书,猎渭怀望。
於昭诒谋,倚重惟将。
岂象之临,亦意之尚。
东日平明际,北窗高卧时。
五经方坦腹,百虑且伸眉。
蕉覆从疑鹿,槐安更猎龟。
觉来还一莞,七碗玉川诗。
曾访神仙岩洞来,人言伟观似天台。
藤萝足下猨猱啸,钟鼓声边日月开。
灯续佛光凝紫翠,云将蜃气作楼台。
最怜贯石神龙尾,犹带天东雨露回。
挺身己自出泥污,况复同根更并居。兄弟重闱青帐幕,子孙齐见黑头颅。
秋风太华名双美,夜月西湖影不孤。喜遇时来连采纳,为君开抱献联珠。
复关无雅操,涉洧有遗音。
未可绳三尺,槟榔当委禽。
谈禅高出沩仰右,著论耻居生肇傍。更有新诗堪抵罪,与君约法定三章。